Είναι μια ιστορία παραλογισμού και παρανομίας στην περιοχή της Τρυπητής, στα παλιά μπάνια του Πόρου, στο Ηράκλειο. Εκεί όπου η περιοχή μπαζώθηκε για να γίνει η επέκταση του λιμανιού και το Τελωνείο.
Στην περιοχή μπροστά από την οδό Μετεώρων ήταν τα λεγόμενα μπάνια του Πόρου. Εκεί όπου κατέβαιναν εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι, τα καλοκαίρια για να κολυμπήσουν.
Δείτε σχετικά: Τα μπάνια του λαού στο Ηράκλειο του Μεσοπολέμου, όταν τα παιδιά πήγαιναν για μπάνιο με τις… νταντάδες τους!- (φωτο)
Κουβαλούσαν την άμμο από τον Καρτερό γιατί την έπαιρνε το χειμώνα το κύμα. Αιγιαλός, λοιπόν. Ποιος μπορεί εκεί να έχει δικαιώματα ιδιοκτησίας; Ούτε καν ο δήμος.
Μπροστά από την ιδιοκτησία – όπως αυτή εμφανίζεται στην παρακάτω φωτογραφία, ήταν η θάλασσα, τα βραχάκια με την γλίτσα, έξω από το κόκκινο φανάρι του λιμανιού, σήμερα τελωνείο – ζώνη.
Αυτό μέχρι περίπου τα μέσα του 20ου αιώνα.
Στη συνέχεια η περιοχή άλλαξε όψη, λόγω των έργων για το λιμάνι. εκεί που ήταν η θάλασσα έγινε ο παραλιακός. Αλλά δεν ήταν αυτό το παράλογο και η παρανομία.
Το παράλογο και η παρανομία ήταν ότι ξαφνικά, εκεί που ήταν η αμμουδιά και η παραλία, ο αιγιαλός, δηλαδή, βρέθηκαν κάποιοι να έχουν… ιδιοκτησίες! Δόθηκαν τίτλοι ιδιοκτησίας στην άμμο και στην άκρη της θάλασσας! Πώς άραγε, σε εκείνες τις παράξενες εποχές…
Κι αν υπολογίσουμε ότι για χρόνια και χρόνια ο αιγιαλός δεν ήταν μόνο ζήτημα πολεοδομικό η δημοτικό αλλά και υπουργείου Εθνικής Άμυνας για λόγους “εθνικής ασφάλειας”, ουδείς ιδιώτης κατείχε, ούτε μπορούσε, ιδιοκτησία.
Κι όμως πολλοί βρέθηκαν βρέθηκαν με οικόπεδα στα μπαζωμένα για να γίνει η παραλιακή και οι προβλήτες 4 – 5 – 6….
Λίγο ως πολύ αυτά είναι γνωστά για τους παλιότερους Ηρακλειώτες. Μια ιστορία ακραίας παρανομίας, έξω από κάθε λογική. Για την οποία κάποιοι μιλούσαν, στην πορεία του χρόνου, αλλά ουδείς τόλμησε ποτέ να ανοίξει στην ουσία το θέμα.
Σήμερα η εικόνα που εμφανίζει η περιοχή είναι αυτή που καταγράφεται στις φωτογραφίες τις οποίες παρουσιάζουμε.
Στα παλιά μπάνια του Πόρου μετά την Τρυπητή, τότε που κουβαλούσαν την άμμο από τον Καρτερό γιατί την έπαιρνε το χειμώνα το κύμα, δεν μπορεί να έχει δικαιώματα οικοπέδου, ο δήμος (Κουράκης) και ένας ιδιώτης.
Αλλά και μπροστά στο επίμαχο οικόπεδο, ήταν η θάλασσα, τα βραχάκια με την γλίτσα, ΕΞΩ από το κόκκινο φανάρι του λιμανιού, σήμερα τελωνείο – ζώνη.
Σήμερα όλη η περιοχή είναι ιδιοκτησίες (!) και μάλιστα δεν υπάρχει καν πρόσβαση προς την παραλιακή, ούτε καν για διευκόλυνση των περιοίκων, καθώς, ακόμα και τις τελευταίες ημέρες, κάποιοι κλείνουν και τα ελάχιστα περάσματα με… κοτετσόσυρμα, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες.
Στην εικόνα που ακολουθεί, η κόκκινη γραμμή Α – Β είναι η οδός Μετεώρων. Αυτή που ήταν ακριβώς μπροστά στη θάλασσα και πλέον είναι ένας “τυφλός” δρόμος, χωρίς να υπάρχει πρόσβαση στην παραλιακή. Το τελευταίο πέρασμα έκλεισε αυτές τις ημέρες. Είναι το σημείο “Χ” στην εικόνα.
Εκεί που είναι το κόκκινο Χ ήταν ένα πέρασμα που εξυπηρετούσε όλους τους περιοίκους από την Ικάρου μέχρι κάτω (κίτρινη διαδρομή. Αυτό τώρα έκλεισε με ….κοτετσόσυρμα.
Ενώ εξελίσσονταν αυτές οι εργασίες τοποθέτησης του σύρματος, κάποιοι κάλεσαν την αστυνομία, σταμάτησαν εκείνη την ώρα οι εργασίες αλλά μετά την αποχώρηση των αστυνομικών, η περίφραξη ολοκληρώθηκε.
Η Μετεώρων είναι ένας άκρως επικίνδυνος δρόμος. Είναι διπλός, χωρίς πεζοδρόμια και με κάποιους οδηγούς να την περνούν με 80 χιλιόμετρα, με ό,τι κίνδυνο αυτό σημαίνει… Τώρα από το Κτηματολόγιο μέχρι το φανάρι του Τελωνείου, δεν υπάρχει έξοδος στην παραλιακή.
Αυτό το κομμάτι, είναι εκτός σχεδίου, είναι ενταγμένο στο αλήστου μνήμης “Ανατολικό Πολεοδομικό”.
Από την μια το λιμάνι, είναι… αλλουνού!! Από την άλλη στην Εθνικής Αντιστάσεως τα Δικαστικά και μετά χωρίς μαγαζιά, χωρίς ξενυχτάδικα, ποιος να ενδιαφερθεί…
Αυτή είναι, εν ολίγοις, η αμαρτωλή ιστορία της περιοχής, που και σήμερα συνεχίζεται, χωρίς κάποιος από το δήμο (ή όποια άλλη υπηρεσία) να νοιάζεται για ό,τι συμβαίνει…
Κάπως έτσι, άλλωστε, δεν είναι το Ηράκλειο; Μια διαχρονική ιστορία ανομίας και αλληλοκάλυψης ευθυνών και παρανομιών…